hamburger

Ścieżka geologiczna „Kamieniołom Kielniki”

Miliony lat temu, na obszarze Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej szumiało ciepłe, płytkie morze. Żyły w nim gąbki, koralowce, amonity. W poznaniu tajemnic tej krainy pomoże ścieżka geologiczna „Kamieniołom Kielniki”. Dogodna lokalizacja – zaledwie 10 km od głównej trasy Warszawa-Katowice, a także dobre połączenia komunikacji podmiejskiej z Częstochowy do Olsztyna, zachęcają do odwiedzenia tak urokliwego miejsca.
Ścieżka powstała dzięki współpracy Państwowego Instytutu Geologicznego z samorządem gminy Olsztyn. Otwarta została 29 sierpnia 2008 r. Całą trasę o długości 5,3 km przejść można w 2,5 godziny. Potrzebne są buty turystyczne, przyda się również latarka. Na szlaku ustawiono tablice informacyjne z opisami i podstawowymi wiadomościami o budowie geologicznej regionu, genezie okolicznych skał wapiennych oraz zjawiskach krasowych. Trasa prowadzi wśród malowniczych wzgórz zwieńczonych skałkami wapiennymi: Góry Cegielni, Ostrej Góry i Statkowej. Na najwyższym wzgórzu – Górze Zamkowej – wznoszą się ruiny zamku piastowskiego z XIV w.
W nieczynnym kamieniołomie Kielniki, który odsłonił wnętrze wapiennego wzgórza, można zobaczyć skamieniałości – gąbki i amonity – oraz zapoznać się z elementami budowy geologicznej terenu. Jaskinia w Kielnikach i Jaskinia Magazyn; dwie groty znajdujące się na trasie ścieżki, to przykłady form krasu podziemnego – specyficznego środowiska, znacznie różniącego się od tego, w którym żyjemy.
Początek ścieżki znajduje się przy budynku zabytkowego Spichlerza, w którym obecnie mieści się restauracja. Z rynku można tam dojść dwiema drogami: ulicą Zamkową, zwiedzając po drodze ruiny zamku w Olsztynie lub omijając zamek – chodnikiem wzdłuż drogi w kierunku Janowa. Przystanek 1 – Spichlerz
Z tego punktu szlak biegnie w stronę północnego podnóża Góry Zamkowej. Spomiędzy drzew wyłania się potężne wzniesienie zwieńczone białymi skałami i murami ruin zamku.

Przystanek 2 – Kilka słów o geologii Jury Krakowsko-Częstochowskiej
Widoczne wokół skały powstały w morzu szelfowym górnej jury – około 150 mln lat temu. Później podlegały deformacjom tektonicznym i erozji, związanej z rozwojem zjawisk krasowych. Charakterystyczne kształty skałek to w dużym stopniu efekt niszczącej działalności lądolodu skandynawskiego oraz wietrzenia w warunkach klimatu peryglacjalnego. Dzisiejszy krajobraz jest wynikiem różnej odporności skał na procesy wietrzenia. Dominujące nad okolicą wzgórze wzbudza podziw swoim majestatem. Nie bez powodu wybrano kiedyś to miejsce do wzniesienia budowli warownej. W mistrzowski sposób przy budowie murów i wież wykorzystano pionowe skały wapienne wieńczące wzniesienie.
Szlak kieruje się na wschód, mijając od południa grupę ostańców Ostra Góra i wyprowadza na rozległe, piaszczyste tarasy nadzalewowe rzek, płynących w tej okolicy w plejstocenie i starszym holocenie.

Przystanek 3 – Skały wapienne
Roztacza się stąd panorama na pasmo białych skałek Góry Cegielnia. Tablica ze zdjęciem panoramicznym pomaga rozróżnić, które z nich zbudowane są z wapieni skalistych, a które z wapieni cienko- lub gruboławicowych. Z opisu można dowiedzieć się więcej o procesie powstawania tych skał wapiennych i poznać jeszcze inne ich rodzaje.

Przystanek 4 – Skamieniałości jurajskie
Na tablicy pokazane i opisane są organizmy, które zamieszkiwały morze, istniejące na tym terenie w okresie jury. Świadectwa ich życia – skamieniałe szczątki i ślady aktywności życiowej znaleźć można uważnie obserwując odsłonięte powierzchnie skał wapiennych. Po ominięciu skał szlak kieruje się na północny wschód polną drogą, a następnie skręca w prawo, w kolejną dróżkę, która doprowadza do skraju urwiska – punktu widokowego nad zachodnią, niemal pionową ścianą kamieniołomu Kielniki. Bariery ochronne umożliwiają bezpieczne podziwianie widoków, ale wskazana jest ostrożność.

Przystanek 5 – Punkt widokowy Kamieniołom Kielniki
Jest to najwyższy punkt na krawędzi kamieniołomu. Wspaniale prezentują się stąd odsłonięte skały wapienne, zmieniające barwę w zależności od oświetlenia – raz są białe, raz różowe, bywają nawet karmazynowe. Z tego miejsca widać najlepiej jak dużą część wzniesienia Kielniki pochłonęła działająca tu niegdyś kopalnia odkrywkowa. Stąd też można podziwiać roztaczającą się wokół panoramę wyżyny. Ścieżka biegnie dalej wzdłuż północnej krawędzi kamieniołomu, a następnie schodzi w kierunku wjazdu do wyrobiska.

Przystanek 6 – Kamieniołom Kielniki
W kamieniołomie dostrzec można:
– biohermy – soczewkowate formy wapieni skalistych, powstałe z dawnych kolonii gąbek,
– skamieniałości – gąbki i amonity, które spostrzegawczy obserwator odnajdzie nie tylko w oznaczonych miejscach,
– formy krasu podziemnego – leje krasowe i otwór jaskini oraz głazy na dnie wyrobiska z pozostałością szaty naciekowej, które świadczą o tym, że fragmenty jaskini zostały unicestwione podczas prac wydobywczych.
Kamieniołom jest też doskonałym miejscem, aby odpocząć w połowie trasy. Przygotowano tu ławki oraz palenisko do rozpalania ogniska. Dalej szlak początkowo ostro wspina się stromą, wąską dróżką, a następnie prowadzi łagodniej wzdłuż południowej krawędzi wyrobiska do następnego punktu widokowego.

Przystanek 7 – Punkt widokowy Sokole Góry
Z tego miejsca prezentuje się również okazale najwyższa, zachodnia ściana kamieniołomu. Wyraźnie stąd widać uskoki, które gęstą siatką pocięły masyw wapienny.
Z punktu widokowego Sokole Góry ścieżka kieruje się na południe, w dół stoku góry Kielniki, aby po około 50 m minąć duży lej krasowy, w którym znajduje się boczny otwór Jaskini Magazyn. Znajdujący się nieopodal główny otwór umożliwia swobodne wejście do tej jaskini.
Widok na zachód – panorama okolicznych wzgórz ostańcowych: Lipówek i Biakła. Na szczycie tego ostatniego umieszczony jest widoczny z daleka krzyż, dzięki czemu wzgórze to zwane jest lokalnie „Małym Giewontem”.

Przystanek 8 – Jaskinia Magazyn
Jest to mała jaskinia z dość dużą i przestronną salą, znajdującą się tuż za otworem. W czasach gdy w kamieniołomie eksploatowano wapienie grota służyła jako magazyn materiałów wybuchowych. Zbudowano wtedy schody ułatwiające wejście do jej wnętrza. Zwiedzenie jaskini nie wymaga specjalistycznego sprzętu. Sztuczne oświetlenie nie jest konieczne, ale ułatwia dokładniejsze obejrzenie jaskini. Z tablicy informacyjnej dowiedzieć się można więcej o zjawiskach krasowych i rodzajach szaty naciekowej jaskiń.
Spod otworu jaskini szlak kieruje się wąską, leśną ścieżką w dół stoku Góry Kielniki, a następnie skręca w prawo w leśną drogę, która doprowadza do przystanku 4 (Skamieniałości jurajskie) – zamykającego pętlę ścieżki.

Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszych serwisów. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku, zmień ustawienia swojej przeglądarki.
ham2